In de serie ‘In gesprek met’, ga ik in gesprek met mensen die deel uitmaken van een samengesteld gezin. Dit keer mag ik in gesprek met Mylène. Mylène en haar vriend, hebben samen vier kinderen. Ze vertelt over haar ervaringen met het vormgeven van een samengesteld gezin en welk besluit ze met haar vriend heeft genomen om elkaar niet te verliezen.
Helaas opnieuw een lock-down. We spreken daarom af om te gaan videobellen.
‘Eigenlijk weet ik niet of ik wel de juiste ben om te interviewen hoor!’ Zegt Mylène al snel. Dat maakt me natuurlijk erg nieuwsgierig…
Niet de juiste voor dit interview? Vertel…
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, hebben mijn vriend en ik recent besloten om apart te gaan wonen. Na 2,5 jaar samenwonen, zijn we tot de conclusie gekomen dat we ontzettend gek op elkaar zijn. We willen absoluut niet zonder elkaar verder, maar juist daarom hebben we ervoor gekozen om beiden een eigen woning te betrekken. Voor onze rust, maar zeker ook voor de rust van alle kids. Helaas is onze woning letterlijk én figuurlijk te klein.
Ook jouw verhaal en ervaringen zijn welkom! Wat mij betreft interview ik je dan ook graag verder. Het klinkt als een moeilijk, maar ergens ook dapper besluit! Kan je iets meer vertellen over jullie ‘te kleine’ huis?
We hebben allebei 2 kids. In de leeftijdscategorieën 4,8, 11 en 14. Drie van de kids, zijn gediagnosticeerd met adhd, add en hechtingsproblematieken. Dat maakt het soms extra pittig en gecompliceerd. Voor onszelf, maar ook voor de kids. Geluiden en prikkels komen soms extra hard binnen. Het is erg druk in huis en een plekje om even tot rust te komen, is zeker in tijden van lock-downs, soms erg moeilijk te vinden. We lopen elkaar dan letterlijk in de weg. Er ontstaan spanningen in huis en hierdoor zijn mijn vriend en ik, beide burn-out geraakt het afgelopen jaar. Het was ontzettend zwaar. Het feit dat we ondanks de situatie nog gelukkig zijn samen en onze kids het ook goed met elkaar kunnen vinden, maakt dat we op tijd deze keuze kunnen maken.
Dat is heel fijn, maar misschien daarom wel extra moeilijk om die knoop door te hakken?
Het valt mee. We praten heel goed en fijn met elkaar. Gek genoeg was de reactie van de kinderen, om apart te gaan wonen, positief. Ze begrijpen het. Even afstand nemen om vervolgens weer nader tot elkaar te komen.
Jullie wonen nu 2,5 samen. Heb je spijt van jullie aanpak?
Spijt niet. In het moment voelde het ontzettend goed. Gevoelsmatig hebben we continu naar alle kinderen gekeken. Veel praten en aftasten. Is een ieder wel toe aan samenwonen? Ook om elkaar zo beter te leren kennen en vooral beter te leren begrijpen. Achteraf gezien, is onze situatie complexer dan we dachten en hadden we één en ander misschien iets beter moeten voorbereiden.
Dat is eerlijk. Wat is dan wat je de afgelopen jaren geleerd hebt?
Praten is het allerbelangrijkste. Ook over je emoties. Gelukkig zijn we hier heel open over met elkaar. Alles is bespreekbaar. Er is ruimte voor ieder zijn of haar emoties. Eigenlijk komt eerst nog luisteren. Echt luisteren! Dat je elkaar het gevoel geeft dat je nadenkt over wat de ander zegt en ook bereid bent in oplossingen te denken.
Denk je dat je bepaalde dingen gaat missen wanneer jullie apart wonen?
Ergens wel, maar ook weer niet. Ik denk dat dit de rust gaat geven die we allemaal zo nodig hebben. We willen juist voorkomen dat er verdere ruis op de lijn komt en dit onze relatie en liefde voor onze kinderen in de weg gaat staan. Onze co-ouderschapsregeling loopt net iets anders, waardoor de kids elkaar ook echt gemist hebben na een bepaalde tijd. Dat is zo mooi en verandert niet! We blijven leuke dingen samen doen, knutselen, winkelen, samen eten etc. We zijn stapelgek op elkaar en we doen er op deze manier alles aan om die liefde te koesteren. Gelukkig begrijpen de kinderen dit ook en ondersteunen ze ons in dit proces.
Corona, lock-downs, thuisonderwijs met 4 kids en alle andere verantwoordelijkheden en zorgen die er zijn. Je gaf al aan, dat dit mentaal erg zwaar is en helaas heeft geresulteerd in een burn-out. Hoe gaat het nu met je?
Ik ervaar nog de nodige stress. Chaos in huis, is chaos in mijn hoofd, haha. Hier probeer ik echt een balans in te vinden. Het zorgen voor mezelf, krijg ik er nog moeilijk in. Er is namelijk altijd wel wat. Even dat wandelingetje naar het strand, zou ik veel vaker moeten maken. Ik merk namelijk dat ik geluid ook moeilijker kan verdragen en nog vrij prikkelbaar ben. Hierbij komt ook dat we wat geldzorgen hebben gehad, wat de situatie niet helpt. Ik probeer wel de momentjes voor mezelf te creëren. Dat zijn op dit moment vooral de kleine momenten met vriendinnen. Over het algemeen ben ik altijd in de weer en kan ik heel moeilijk rust momentjes voor mezelf creëren. Op dat gebied kan ik nog wat winst behalen!
Bewustwording is al de eerste stap! Je hebt dus nog een verhuizing in het vooruitzicht. Zie je er tegenop?
Ik kijk uit naar ruimte voor ons allemaal en merk dat iedereen hier aan toe is. Adem halen, opladen, maar elkaar ook blijven zien en samen blijven genieten van de mooie momenten. Met kids, maar ook samen met mijn vriend.
Welke tip zou je andere samengestelde gezinnen graag willen geven?
Voel je niet te snel aangevallen. In de brede zin. Praat, luister en probeer ook kritiek te ontvangen. Natuurlijk kruipt het bloed ook waar het niet gaan kan, maar het is belangrijk om ieder zijn of haar stem te laten gelden. Geef een ieder ruimte, maar bovenal: luister en kijk naar wat een ieder nodig heeft en maak hier samen een goed plan op!
Mylène werkt als receptioniste en woont samen met haar vriend in Voorburg. Samen hebben zij vier kids (4,8,11,14). Ook je ervaringen delen? Samen met de lezers van belonend.webatleten.nl, kijk ik uit naar jouw unieke verhaal. Neem gerust contact met mij op als jij ook graag anderen verder helpt!
